Bakıp da dalıp gitsem
Gözlerinin serin sularına
Oyunlardan, yalanlardan, rollerden uzak
Haykırsam sevgimi, nurlu simana
Alıp da gitsem, tutup küçük ellerinden
Düşsek sevgi yollarına
Sonsuza dek yaşatsak bu aşkı
İki bedende tek bir ruhla

Henüz güneş bile uyanmamış
Yatıyor dağların arkasında
Oysa ben dimdik ayakta
Ürperiyorum sevginin yokluğunda
Seni düşünür, seni düşler, seni özlerim
Ne kadar uzakta olsan da güzelim
Hayalin her an yaşıyor yanımda

Senin sevdiğin şeyleri sevmek,
Ne güzel…
Senin gördüğün şeyi görmek,
Senin baktığın yere bakmak,
Senin umurunda olmak,
Ne güzel…
Aynaya bakışın güzel,
Sana bakmak,
Yüzüne bakıp gülmek,
Gülen yüzüne gülmek,
Ne güzel…
Belirli bir saatten,
Belirsiz bir saatte kadar,
Seni düşünmek,
Ne güzel…
Seni sevmek ne güzel…

Bir eşi olmalı insanın…
Rüzgâr onun kokusunu getirmeli,
Yağmur O’nun sesini.
Akşam O’nu görecek diye pırpır etmeli yüreği,
Ayakları birbirine dolaşmalı heyecandan, eve dönerken,
Cennetten köşe almışçasına
Sevdiği, sakındığı, bakmaya kıyamadığı…
Her bir hücresinden aşkın fışkırdığı,
Çölde okyanusu yaşadığı bir eşi olmalı insanın!
Ben seni ölene dek seveceğim boş laf!
Ben seni sevdikçe ölmeyeceğim…

– Can Yücel