Hayatımızı erteliyoruz bazen
Farkında olmadan,
Gençliğimizi, yaşlılığımızı, orta hallerimizi…
Bazen sevgilerimizi,
Bazen sevgisizliklerimizi,
Ama en çok hayatın kendisini erteliyoruz.
Tüm duygulardan kaçıp uzaklaşmak için,
Kızgınlığımızı,
Sevinçlerimizi,
Üzüntülerimizi,
Gülücüklerimizi erteliyoruz.
Sahip olamadığımız hayatlar için yanıp tutuşurken,
Sahip olduğumuz hayatın içinden akıp gidiyoruz
Farkına varmadan.
Yılları geride bıraktıkça,
Elimizde kalanın farkına varamadan
Oradan oraya savruluyoruz,
Sanki kovalayan var,
Sanki kaçan !